حال و هوای سال نوی من

بالاخره حس خونه تکونی ما هم اومد . آخه ما بصورت خانوادگی ، حسی کار می کنیم . نتیجه اینکه دیشب تا ساعت سه داشتیم پرده ها رو می شستیم ، تخت ها رو جابجا می کردیم ، کابینت ها رو میریختیم بیرون و با کف می شستیم و … . این پروسه احتمالاً تا شب عید ادامه خواهد داشت .

دیروز توی شرکتمون سفره هفت سین پهن کردیم و عید رو چند روز زودتر به شرکت اوردیم . سفره با زمینۀ قرمز سیر و یه ماهی قرمز که دچار دیپ دپرشن شده !

این دَم عیدی داریم ساختمون رو دچار تحولات اساسی می کنیم ؛ مثلاً رنگ کردن در ورودی پارکینگ و راهروها . در ورودی تا چند روز بعد از ماجرای انتخابات ، سبز خوشرنگ بود . بعد از اون ماجرا ، همسایه ها گفتن باید عوض بشه و نخودی رنگ شد . ما به عنوان مدیر ساختمون ، تأکید کردیم که باید به رنگ اولیه برگرده . کلی رنگ سبز امتحان کردیم . تیره ، روشن ، لجنی ، سیّدی ، چمنی … تا اینکه دیشب ساعت دو و نیم ، یکی از همسایه ها زنگ خونه رو زد و گفت که رنگکار عزیزمون ، در پارکینگ رو سیاه و طلایی رنگ زده !!! میگه این رنگ توی بورسه !!

هنوز حتی یه دونه سنجد هم برای سفره نخریدم . لباس نخریدم . اصلاً هیچی نخریدم . مردم بازار رو قرق کردن . نمیشه راه رفت توی شهر بس که شلوغ و سرسام آوره . خودم مشکلی ندارم ولی خواهر دوست داشتنی از جاهای شلوغ بدش میاد . همراهیم نمی کنه توی این شرایط .

نمی دونم دقیقاً از چه تاریخی پدر و مادرم تصمیم گرفتن که سفره هفتسین و خرید وسایلش و چیدنش رو کلاً به عهدۀ من و خواهر دوست داشتنی بذارن . از کی خودشون رو کنار کشیدن و فقط نظاره می کنن ؟ یعنی من هم روزی چیدن سفره رو واگذار می کنم ؟

مامان یه عروسک گربه داره که موهاش ، موی واقعی گربه ست . خیلی نرم و دوست داشتنیه . حدوداً سی و شش ساله که عضوی از خانوادۀ ما ست . احتمالاً امسال به جای ببر ازش استفاده کنیم برای سفره . آخه هرچی باشه ، از خانوادۀ گربه سانانه .

دعا می کنم که در سال جدید ، همکار صندلی کناری ، اینقدر به مانیتورم خیره نشه . احتمالاً تمام پست هایی رو که تا حالا نوشتم ، از حفظه . (الآن هم این رو نوشتم که ببینه !)

هر سال یه رنگ برای لباس خانومها مد میشه . از هر کس می پرسم رنگ سال آینده چیه ، یه جوابی می ده «طلایی ، نقره ای ، طوسی و صورتی ، زرد ، بنفش ، یه قرمز خاص» ! دیگه یهو بگین کل رنگ ها مد شدن .

این روزها دیگه کسی به نتیجۀ انتخابات و آدمی که انتخاب شده و اخبار و رادیو و گرونی و تورم و سقوط هواپیما و حوادث دانشگاه و اینجور چیزها اهمیت نمی ده و بهشون فکر نمی کنه . تمام کشور دارن با هم همفکری می کنن که آیا «ماهی قرمز رو باید بذاریم روی سفره ؟»

توی شرکتمون ، همۀ خانم ها رنگی شدن . مدل مو و ابروشون عوض شده ، رنگ موشون شده رنگ سال یعنی ترکیب خاصی از زیتونی . این تغییر رنگ آخرسال همیشه برام جالب بوده . من ، هنوز نرفتم آرایشگاه . بدی ش اینه که باید بذاری آخرین ساعت های سال بری که دچار تبعات بعدیش نشی . وقتی میری آرایشگاه ، میبینی که همه زیر رنگ و مش نشستن . هر کسی روی سرش یه کلاه لاستیکی گذاشته واسه رنگ مو . منظرۀ جالبیه .

واقعاً بین امروز و چهارشنبۀ هفتۀ دیگه ، تفاوت خاصی نیست فقط اینکه هشتاد و هشت به هشتاد و نه تبدیل می شه . همین . این بی تفاوتی فقط روی کاغذه . اختلاف واقعی توی حس و دلمونه ؛ بین تمام تصمیمهای جدید که شب عید می یگریم ؛ آرزوهایی که لحظۀ سال تحویل از دلمون می گذره ؛ اینهمه جانفشانی برای خونه تکونی و تحمل کمر درد و جابجایی اسباب سنگین و خریدهای باعجله .

اینهمه تکاپو ، بهم ریختن خونه ، خریدهای هول هولی و با عجله ، آرایشگاه با اون وضعیت … همه رو دوست دارم . زندگی همینه دیگه .